Diagnostyka POChP to nie tylko spirometria
Spirometria, czyli fundament diagnostyki POChP
Najważniejszym badaniem diagnostycznym, po które sięga się w przypadku podejrzenia POChP, jest badanie spirometryczne, potocznie nazywane spirometrią. Przeprowadza się je przy pomocy specjalnego aparatu – spirometru.
Celem badania jest m.in. określenie wskaźnika FEV1. Wyraża on objętość powietrza wydmuchanego w pierwszej sekundzie nasilonego wydechu. Innym ważnym wskaźnikiem, również możliwym do określenia w ramach spirometrii, jest FVC, który wyraża natężoną pojemność życiową płuc.
Na podstawie uzyskanych wyników lekarz może stwierdzić obecność utrwalonego zwężenia oskrzeli, co jest jednym z najważniejszych objawów Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc.
Na czym polega badanie spirometryczne?
Spirometrię przeprowadza się pod kontrolą wykwalifikowanego personelu medycznego. Jego zadaniem jest nie tylko pilnowanie poprawności przebiegu badania, ale również motywowanie pacjenta do prawidłowego wykonywania wdechów i wydechów, co wcale nie jest takie łatwe, zwłaszcza dla osób z POChP.
Podstawowym zadaniem pacjenta poddawanego badaniu jest m.in. wdmuchnięcie całego zapasu powietrza do spirometru za pośrednictwem ustnika. Spirometria jest badaniem nieinwazyjnym, bezbolesnym, natomiast może być męcząca.
Inne badania wykorzystywane w diagnostyce POChP
Spirometria to najważniejsze, natomiast nie jedyne badanie pozwalające stwierdzić objawy typowe dla Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc. W ramach pogłębionej diagnostyki tej choroby przeprowadza się również szereg innych specjalistycznych badań, w tym:
- RTG klatki piersiowej,
- echo serca,
- EKG,
- badanie czynnościowe układu oddechowego (pletyzmografię),
- gazometrię z pulsoksymetrią,
- ergospirometrię (tzw. próbę wysiłkową).
- inne testy diagnostyczne: https://gemini.pl/kategoria/sprzet-i-akcesoria-medyczne/testy-diagnostyczne
Tak szeroki zakres badań diagnostycznych wynika z faktu, iż POChP to choroba ogólnoustrojowa, rzutująca na wszystkie kluczowe funkcje organizmu, w tym pracę układu sercowo-naczyniowego.
Kiedy należy się poddać badaniom w kierunku POChP?
Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc może się przez długi czas (nawet latami) rozwijać zupełnie bezobjawowo lub dawać tylko skąpe, nieswoiste objawy. Dlatego ważne jest, aby nie lekceważyć nawet z pozoru błahych symptomów – zwłaszcza znajdując się w grupie ryzyka tej choroby.
To warto wiedzieć:
Czynnikami ryzyka POChP są m.in. pyły, gazy oraz dym tytoniowy. Dlatego najczęściej chorują palacze wyrobów tytoniowych, osoby mieszkające w regionie o niskiej jakości powietrza, a także osoby narażone na wdychanie pyłów i gazów w związku z wykonywaną pracą zawodową (m.in. górnicy, hutnicy czy rolnicy).
Jeśli jesteś w grupie ryzyka Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc, masz powyżej 40 lat i obserwujesz u siebie takie objawy, jak: przewlekły kaszel, duszność, obniżona tolerancja wysiłku oraz odkrztuszanie plwociny, to nie zwlekaj z wizytą u lekarza.
Zacznij od wizyty w przychodni
Pierwszym krokiem w diagnostyce POChP jest skonsultowanie się z lekarzem POZ. Lekarz rodzinny przeprowadzi podstawowe badanie osłuchowe, zbierze wywiad środowiskowy, zapyta o niepokojące pacjenta objawy i na tej postawie podejmie decyzję, czy zasadne jest skierowanie na konsultację ze specjalistą lub przeprowadzenie dodatkowych badań.
To warto wiedzieć:
Właściwa diagnostyka POChP odbywa się pod kontrolą lekarza pulmonologa.
Dodajmy również, że w przypadku zdiagnozowania Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc, choremu zostanie zaproponowane odpowiednie leczenie. Celem terapii jest złagodzenie objawów choroby – POChP nie można całkowicie wyleczyć, ponieważ prowadzi do nieodwracalnych zmian w drogach oddechowych.
Więcej przydatnych informacji na temat Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc znajdziesz na stronie internetowej https://oddychajmy.pl.